Dinosaur Kale
DINOSAUR KALE
door Daphne Rosenthal
door Daphne Rosenthal
Vorig jaar kregen we bij een etentje bij
mensen thuis een kale salad: heel klein gesneden boerenkool met wat stukjes
tomaat en avocado in een romige dressing. Het was heerlijk. Boerenkool in
Amerika? Nee, niet precies, het is in Nederland bij natuurwinkels te koop als
zwarte kool; blancheren mag, maar het is in principe gewoon rauw te eten. In de
supermarkt is het gewoon kale, op de
farmer’s market staat het bekend als dinosaur
kale, omdat het zo enorm voedzaam is. Bij ons op de hoek van de straat is
een heel populaire juice bar. Ze
maken daar hele aparte sappen, wheatgrass
juice en notenjuice, en kale broccoli
juice.
De kale
salad heeft waarschijnlijk furore gemaakt op de golven van de Raw Food beweging. In ieder hip
restaurant is de salade verkrijgbaar, maar ook in de gewone diner. Bij de salad bar van de chique supermarktketen Whole Foods is de zwarte kool verwerkt
in maar liefst 7 verschillende salades. Het ligt ook in de schappen als kale chips met Cajun kruiden, Teriyaki en
zelfs met chocola, 6 dollar voor een piepklein zakje.
Je zou denken dat met deze gezondheidscultuur ook
biologisch vlees populair zou zijn. Na enig zoeken hebben we drie kwaliteitsslagers
in een tien mijlsradius van ons huis gevonden, maar zelfs daar is de herkomst
van het vlees onduidelijk. De term all
natural moet indruk maken, maar betekent eigenlijk alleen dat het vlees
geen toevoegingen bevat. De Angelinos vinden het prima zo. Over diervoeding,
antibiotica en groeihormonen heeft niemand het. Zelfs Whole Foods, dat een imago uit wil stralen van ultiem bewustzijn en
verfijning, heeft bijna geen biologisch vlees op zijn enorme slagersafdeling.
Ze hebben een eigen keurmerk in vijf stappen, maar de hoogste trap, organic, ligt eigenlijk nooit in het
schap. Een exclusieve slager in de wijk Los Feliz biedt zijn meest luxueuze
gehakt aan met de vermelding 100% grass
fed.
Koken is iets bijzonders, een luxe evenement. Men
zoekt zorgvuldig een recept uit, haalt bijzondere ingrediënten en attributen in
huis en gaat dan koken voor vrienden. Gewoon even snel wat uit je mouw flansen
met wat je in de koelkast hebt liggen doen mensen zelden. Afhalen is
gemakkelijk, je eet het thuis uit een boxje bij de computer. Het is natuurlijk wel
duurder dan koken. Maar op een gegeven moment weet je dat ene Vietnamese
restaurant wel te vinden waar je voor 6 dollar zo’n enorme portie noodles krijgt
dat je genoeg overhoudt voor de lunch. Veel restaurants serveren grote porties,
vooral bij de nagerechten, maar soms wordt je verrast door iets heel kleins:
Europese chic.
De variëteit aan internationale keukens is
enorm. Van Armeens tot Koreaans, van El Salvadoraans tot Pools. Tegenwoordig
wonen meer Latino’s in Koreatown dan Koreanen. We hebben er een keer in een Mexicaans
restaurant gegeten met marimba orkestje en speciale mole sauzen. Aan de buitenkant zag het eruit als een Chinese
tempel. Veel etnische restaurants zijn klein en worden gerund door families.
Zonder hun goedkope prijzen zouden ze niet meer concurrerend zijn en failliet
gaan. Om het hoofd boven water te houden, investeren ze meestal niet in
duurzaam gevangen vis of biologisch vlees.
Toch is LA een geweldige plek voor veganisten
en vegetariërs, voor de raw foodies en
de macrobioten. Omdat hier veel minder zuivel gegeten wordt dan in Nederland,
zijn vegetariërs vaak meteen maar veganist. Dat is populair in de hippe stukken
van LA. Het rein houden van het lichaam is een aantrekkelijk idee, valt mooi
samen met de yoga cultuur. We eten de laatste tijd weleens bij een plek Cafe M, waar ze heerlijke chai thee en
fantastische zoete aardappelchips serveren. Macrobiotisch eten is wel het
laatste waar ik vroeger aan gedacht zou hebben, nu kijk ik met plezier hun
kookboeken door als we bij M nog even
nagenieten van de pizza met veganistisch kaas.
In de VS zijn de meeste van onze vrienden
alleseters. Ze halen gerust een patatje met hamburger bij de McDonald’s. Of een
taco met mystery meat. Als we er naar vragen zeggen ze I eat everything en I just
love meat en kijken ons aan met een blik van ‘je gaat me toch niet
vertellen wat ik wel en niet mag doen, wel?’ De natuur in Californië is zo
uitgestrekt en overweldigend, misschien is dat de reden dat mensen weinig op lijken
te hebben met kwetsbaarheid van ecosystemen. Ze rijden op zondag na de yoga zo
zes mijl om met de auto om nog even die kalejuice
te halen.
Een vriendin van ons die lang in San Francisco
heeft gewoond, zei over dit soort dingen: in SF leven mensen bewust van hun omgeving
en de wereld, in LA gaat het vooral om bewust leven voor jezelf.
Daphne’s Kale
salad:
1 eetl Chermoula
1 eetl Parmezaanse kaas
1 eetl Olijfolie
1 teentje Knoflook
sap van 1 limoen
Bosje Zwarte Kool ( de dinosaur kale)
½ of 1 Avocado
handje Noten (walnoten, amandelen)
1 of 2 Tomaten
Was de kool, eventueel in kleine stukjes
snijden en meng hem met partjes avocado en tomaat en desgewenst wat noten. De dressing
maakt je door kaas fijn te raspen en te mengen met het sap van de limoen,
olijfolie en een geperst teentje knoflook. Dit alles op smaak gebracht met de
eetlepel chermoula.
Ik doe er vaak nog een zoete vrucht doorheen,
zoals een sinaasappel of een appel in stukjes. Hoe zuurder en scherper de saus,
hoe beter het mengt met het fruit.
posted by Wouter van Riessen @ 12:01 AM
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home